2 สิงหาคม 2553 ไปเป็นวิทยากรรับเชิญที่ศูนย์ฝึกอาชีพคนพิการที่ปากเกร็ด

วันนี้ผม กับพี่ไพบูลย์ ได้มีโอกาสรับเชิญ ไปเป็นวิทยากรรับเชิญ ในงานฝึกอบรม..........ที่่ศูนย์................ อ.ปากเกร็ด ระหว่างทาง ฝนตก มีเม็ดฝนนิดหน่อยตอนที่เรากำลังเข้ามาในตัวอาคาร ผมเครียดนิดๆ เพราะว่าเป็นอาคารแบบเปิด ไม่มีแอร์ สงสัยว่าวันนี้ท่าจะแย่ครับ เพราะว่าร่างกายของผมจะไม่ผลิตเหงื่อ คือเหงื่อผมจะไม่ออก จึงจะร้อนข้างในมาก แต่ว่าผมกลับลืมเรื่องนี้ไปเลย เพราะผมกำลังคิดหนักอยู่ว่า ผมจะทำอย่างไรกับปัญหาของผม และพี่ไพบูลย์ ที่เราเตรียมเนื้อหามาพูด และบรรยาย สอนคนพิการทั้ง 76 คน

คุณสโรธร ซึ่งเป็นพี่เจ้าหน้าที่ของทางกระทรวงพัฒนาสังคมฯ (พม.) เชิญอาจารย์ภพ ที่นำน้องๆ มาสาธิตการเป่าแก้ว ซึ่งเป็นผลิตภัณฑ์ OTOP ของนนทบุรี ได้มากล่าวถึงประสบการณ์ด้านการสร้างอาชีพ การผ่านอุปสรรคต่างๆ ของตนเอง เพื่อให้น้องๆ นำไปปรับใช้ เพื่อเตรียมความพร้อมในการสร้างอาชีพให้ตนเอง

ท่านต่อมาเป็นผมเองครับ เนื่องจากผมพิการมากกว่าอาจารย์ภพอีกนิด จึงไม่ขยายความมาก และพูดในลักษณะของเชิงแนวความคิดที่ให้ทุกคนกล้าที่จะลองทำสิ่งใหม่ และทิ้งท้ายที่ในช่วงต่อไป จะให้อาสาสมัคร ออกมาเล่นเกมสั้นๆ แต่น่าจะทำให้ทุกคนเห็นเป็นตัวอย่าง และขบคิดได้ง่ายขึ้น

ท่่านสุดท้าย เป็นคุณ.................. ที่เป็นคนพิการทางสติปัญญา ได้มาพูดถึงประวัติของตนเอง และการผ่านอุปสรรคต่างๆ จนปัจจุบันมีงานทำ ถือว่าเป็นตัวอย่างที่ดี และเห็นได้จริงๆ ตัวเป็นๆ กับคนพิการกลุ่มสติปัญญา

ต้องบอกให้กับผู้อ่านทุกท่าน เลยว่า ผมอึ้งๆ เลย คือหลายคนมาก หน้าตาเหมือนเราๆ ท่านๆ บางคนก็หน้าตาดี ถ้าไม่บอก เราจะไม่รู้เลยว่า เป็นคนพิการทางสติปัญญา ดังนั้น ผมกับพี่ไพบูลย์ กำลังคิดตลอดเวลาว่า จะคุยกับน้องๆ อย่างไรดี ตอนที่น้องๆ จะมาเข้าฐานการเรียนรู้ด้านอาชีพ

มาถึงช่วงทีี่ 2 ของช่วงแรกที่เราทั้ง 3 คนที่เป็นวิทยากรรับเชิญ จะมาให้แนวคิดให้มีใจสู้ กับการดำรงชีวิต และประกอบอาชีพ ที่นี้ยุ่งเลยครับ หลับกันเพียบเลย ทำไงดี จึงตัดสินใจใช้วิชาการเป็นวิทยากรของ อาจารย์ชาญ ตระการศิลป์ ที่ผมเคยผ่านการอบรมมาจากอาจารย์ถึง 6 คอร์ส ทำให้ทุกคนหายง่วงบ้าง และเล่นกิจกรรมตามที่ผมให้เล่น เพื่อสอนให้ทุกคนมีเป้าหมายในชีวิต

พักเบรคกัน มาถึงตอนจัดฐานกาวรเรียนรู้ ทุกคนถูกแบ่งเป็นกลุ่มๆ เพื่อเข้าแต่ละฐาน ผมกับพี่ไพบูลย์ ตัดสินใจทิ้งทุกอย่างที่เตรียมมาเกือบหมด เหลือเพียงการสอนให้ทุกคนวาดรูป โดยพวกเราเอาตัวอย่างภาพวาดตจริง มาแสดงให้ดู อธิบายง่ายๆ ให้ทุกคนเห็นว่าเป็นเรื่องง่ายๆ และมีรายได้จากการดาวน์โหลดภาพ ดีกว่าการขายภาพเพียงครั้งเดียว

มีคุณครู และพี่เลี้ยง สนใจมาก ขอนามบัตรผมกกับพี่ไพบูลย์ เพื่อจะติดต่อกันภายหลัง เพื่อไปให้ความรู้กับน้องๆ ที่สถานสงเคราะห์ เรื่องการวาดภาพ

งานนี้ผมกับพี่ไพบูลย์ ได้ประสบการณ์ใหม่ๆ เพิ่มขึ้น ต้องแก้ปัญหาเฉพาะหน้า กับกลุ่มน้องๆ ทางสติปัญญา รู้สึกแปลก และดี ไปอีกแบบครับ ที่สำคัญรู้ตัวอีกที ก็ร้อนมากๆ เลยครับ หิวน้ำมาก ฝนกำลังลงเม็ดอีกแล้ว คุณเบิ้มมารับแล้ว แยกกับพัี่ไพบูลย์ กลับบ้านพักผ่อนดีกว่าครับ


ขอบคุณครับ
ปรีดา ลิ้มนนทกุล
คนทุพพลภาพมืออาชีพ
.

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

Follow me on Twitter
Visit me on Facebook