ใกล้จะถึงวันที่ 11 กุมภาพันธ์ 2554 แล้ว ผมคงวาดภาพไม่ทัน 40 ภาพแน่ๆ ไม่รู้ว่า 30 ภาพจะทันรึเปล่า เพื่อไปออกแสดงในงาน "ความรักและการให้" ที่ตลาด Bon Marche' แถวประชาชื่น ในระหว่างวันที่ 11-13 กุมภาพันธ์ 2554 นี้
แต่ก็ต้องยอมรับเลยว่า ไม่ว่าการที่เราจะทำงานใดๆ ก็ตาม ถ้าได้มุ่งมั่น ทุมเทแล้ว ก็จะทำให้เราได้ค้นพบสิ่งใหม่ๆ ให้กับชีวิตเสมอ แน่นอนที่ผมกำลังจะหมายถึง เทคนิคการวาดภาพด้วยครับ ซึ่งผมได้ค้นพบเทคนิคนี้โดยบังเอิญ มันช่างตรงกับความพิการที่ผมเป็นจริงๆ ครับ
ผมค้นพบว่า ขนพู่กันที่เสียแล้ว ที่ผมเอาไว้ใช้กวนกาแฟในหลุมนั้น กลับสามารถเอามาวาดภาพสิงห์โต ได้อย่างน่าประหลาดใจ ที่สำคัญผมยังนำมาวาดภาพหน้าคนไดด้วย ทำให้ผมทลายกำแพงการวาดภาพที่ผมกลัว ที่จะวาดภาพละเอียด ซึ่งผมยอรับว่า การวาดภาพลักษณะนี้จะแตกต่างกับการวาดภาพวิว เนื่องจาก เป็นภาพในระยะไกล
ผมจะทยอยนำภาพขณะกำลัวาดภาพมาให้ได้ดูกันเป็นระยะ ครับ แต่ตอนนี้ผมคงต้องไปวววดภาพต่อครับ ยังเหลืออีก 8 ภาพ จึงจะครบ 30 ภาพครับ เข้าใจศิลปินที่วาดภาพขึ้นมานิดๆ ครับ ว่าการวาดภาพคงจะทำเป็นอุตสาหกรรมไม่ได้ เพราะมันขึ้นอยู่กับสภาวะอารมณ์ ณ ขณะที่วาดจริงๆ ครับ
ขอบคุณครับ
ปรีดา ลิ้มนนทกุล
คนทุพพลภาพมืออาชีพ
ปรีดา ลิ้มนนทกุล
คนทุพพลภาพมืออาชีพ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น