20 ตุลาคม 2556 @ ไปดูฟุตบอลไทยพรีเมียร์ลีกครั้งแรกในชีวิต ทีมกิเลนผยองเมืองทองยูไนเต็ด เมืองทองธานี ตอนที่ 3/3: ข้างสนามกับเสียงที่ได้ยิน

สวัสดีครับเพื่อนๆ สำหรับตอนที่ 3/3 นี้ ผมจะนำบรรยากาศภายในสนามมาแบ่งปันนะครับ หลังจากวนเวียนอยู่นอกสนามตั้งนาน คราวนี้ก็เข้าสนามแล้ว ตื่นเต้นเล็กน้อยเพราะเท่าที่จำความได้ เกี่ยวกับสนามฟุตบอล คือ ผมเคยไปนั่งดูบอลคณะ สมัยเรียนปริญญาตรีที่พระจอมเกล้าธนบุรี ยอมรับว่าขนาดเล่นแบบมือสมัครเล่น ยังตะโกนเชียร์แบบสุดๆ วันนี้เป็นครั้งแรกของบอลไทยพรีเมียร์ลีก ไม่รู้จะเป็นยังไง เราเริ่มเข้าสนามตอน 18.45 น. ครับ



ประตูทางเข้าสนาม






ตามน้องเดช ที่กำลังเข็นรถเข็นของน้องเอ ครับ


ได้ที่จอดรถเข็นแล้ว ตรงประตูเลย ข้างสนามสุดๆ


รปภ. อดดู เพราะมีหน้าเฝ้าดูคนดูอีกที ฮา... แข็งขันมาก








บรรยากาศในสนาม


ตอนแรกตั้งใจว่าจะดูแค่ครึ่งแรก แล้วกลับเลยเพราะกลัวว่าผู้ช่วยจะไม่ไหว ที่ไหนได้ ผู้ช่วยที่นั่งอยู่ข้างหลังเชียร์ดังกว่าผมอีก เชียร์แบบมีอารมณ์ร่วมเสียด้วย ผมเลยถามว่าจะดูให้จบไม่ ผู้ช่วยไม่ปฏิเสธ แล้วผมยังบอกว่า งั้นเรามาดูกันสักเดือนละครั้งก็แล้วกัน ผู้ช่วยบอกว่า ไม่มีปัญหามาได้ แอบนึกถึงตอนชวนดูหนัง ผู้ช่วยบอกว่า รีบกลับไปนอน คนละเรื่องเลย แต่ก็โอเค ผมจะพยายามมาดูสักเดือนละครั้งให้ได้ ถือเป็นเรื่องใหม่ในชีวิตอีกเรื่องละกันครับ




ระหว่างที่ผมนั่งดูบอลกับน้องเอ นั้น ผมก็เหมือนเดิม ถามแหลก ชอบถาม ไม่รู้ว่าน้องเอรำคาญรึเปล่า ส่วนน้องเอ ก็เอาขนมมาแจกกินตลอด คือ มืออาชีพมาก มาดูบ่อย คราวหน้าผมจะเตรียมตัวใหม่ เรายังพูดคุยกันถึงเรื่องพาคนพิการในโครงการ Will Share together 2013 มาดูบอลที่เมืองทองยูไนเต็ด ว่าควรจะเตรียมการอย่างไร ส่วนตัวครั้งหน้าตอนที่มาดูเอง ผมจะสะสมตั๋วฤดูกาลหน้า เริ่มมีอารมณ์ร่วมนิดๆ






บรรยากาศข้างสนาม


ก่อนกลับแวะถ่ายภาพหน้าร้านสินค้า


มีเรื่องเล่าข้างสนามอยากแบ่งปันให้เพื่อนๆ อ่านนะครับ ตลอดเวลาที่ดูบอล เหมือนจะเป็นของคู่กัน ตรงที่ได้ยินเสียงเชียร์แบบว่า ชวนมีเรื่อง เช่นว่า

  • ยังไงก็สู้บุรีรัมย์ไม่ได้/ คือประมาณว่า เมืองทองแข่งกับบางกอกกล๊าส แต่ไหงมีบุรีรัมย์มาเกี่ยว
  • เอ๊ยดูดิว่าคนไหน อัดแม่งเลย/ ผมคิดเอาว่า คงแค่คิดแล้วพูดเล่นๆ ไม่น่าจะทำจริงๆ หรอก
  • ไอ้..ธ.... แม่งเล่นห่วยหว่ะ/ อันนี้ผมคิดว่าฝ่าไหนพูดอีกฝ่ายถ้าได้ยินคงเคืองๆ

แล้วแบบว่า ถ้าเริ่มเคืองไป เคืองมา ด่ากันไป ด่ากันมา เขม่นกันไป มองหน้ากันไปมา ก็จะเป็นที่เห็นในทีวีครับ ที่ยกพวกตีกัน เพราะว่ารั้วมันกันคนไม่ได้หรอกครับ คนเก่งจะตายปีนได้อยู่แล้ว ผู้ช่วยบอกผมว่า พี่ต๋อง ที่นั่งเราใกล้อีกทีมเลนะ อันตรายนะพี่ แต่ผมเฉยๆ นะ แค่คาดเดาว่า หากเกิดอะไรขึ้นเขาคงไม่ตีคนพิการหรอก มองโลกในแง่ดีไว้ก่อน

ส่วนตัวไม่เคยกลัวเรื่องตีกัน แต่การที่ผมจะมาดูบอลนั้น ตั้งใจมาเป็นกำลังใจให้เจ้าของครับ และอยากให้คนดูทั่วไป ได้เห็นว่าคนพิการก็มาดููบอลด้วยครับ และยังตั้งใจจะทำการสำรวจ พร้อมเสนอการแก้ไขพื้นที่ เพื่อสะดวกกับรถเข็นด้วยครับ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

Follow me on Twitter
Visit me on Facebook