หลังจากที่ผมวาดภาพด้วยสีโปสเตอร์ไปแล้วกว่า 40 ภาพ ผมได้พบว่า ค่อนข้างมีความวุ่นวายในการดำเนินชีวิตพอสมควร เพราะระหว่างที่ผมวาดภาพอยู่นั้น ก็ยังคงต้องรับสายโทรศัพท์ หรือตอบอีเมล์ด่วน หรือแม้แต่ต้องพักการวาดภาพชั่วคราว แล้วเร่งทำงานด่วน ก็มี
ในขณะที่สีที่เตรียมไว้ก็แห้งแข็ง ไม่สามารถใช้งานได้ ถาดสีเต็มไปด้วยสีมากมาย ยิ่งวาดก็ยิ่งรู้สึกว่าชีวิตสับสนวุ่นวาย ผมอยากที่จะให้การวาดภาพของผม ไม่ใช่แค่งาน อยากให้เป็นความสบาย สงบจิตสงบใจ ผ่อนคลาย ชีวิตเรียบง่าย จึงได้ไตร่ตรองดีแล้ว ว่าจะใช้สีจากอะไรก็ได้ ที่สามารถหาใช้ได้ง่าย ไม่แพง และที่สำคัญ ต้องเป็นการใช้สีเพียงสีเดียว เท่านั้น จึงเป็นที่มาของการใช้ "กาแฟผง" ในการวาดภาพ
แนวคิดของการใช้กาแฟผง ในการวาดภาพนั้น ผมเคยเห็นภาพวาดด้วยกาแฟที่ใช้ดื่ม จากฝีมือของ อ.ทนง โคตรชมพู ซึ่งคุณสุทิน จันทา เป็นเจ้าขงภาพ ผมรู้สึกเลยว่า มันสบายตา เรียบง่าย มีเสน่ห์ ซึ่งตอนนั้นผมได้แต่ดูภาพ และจดจำความรู้สึกไว้ เพราะยังไม่ได้วาดภาพ และได้แต่ชื่นชมในฝีมือ และความ Genius ของอาจารย์ทนง ที่คิดได้ยังไง เอากาแฟมาวาด
จนวันนี้ 4 เดือนผ่านไปที่ผมวาดภาพ ผมคิดอยู่นาน จนตัดสินใจ ขอใช้ไอเดียของอาจารย์ทนง ในการวาดภาพ โดยภาพแรกผมตั้งชื่อว่า "อรุณเจ้าพระยา" ในภาพมีการไล่โทนสีอ่อน จนเข้ม ครบตามใจที่ผมต้องการ ในภาพนั้น จุดที่ยากที่สุดคือ คลื่นน้ำในแม่น้ำเจ้าพระยา จุดที่ 2 คือทองฟ้าและดวงอาทิตย์
ในภาพนี้ มีจุดที่ผมชอบมากที่สุด คือ เด็กนั่งห้อยขา เล่นน้ำอยู่ท้ายเรือครับ ภาพอรุณเจ้าพระยา จึงเป็นภาพแรกในชีวิตของผมที่ใช้กาแฟวาดครับ และภาพนี้ตั้งใจว่าจะวาดเพื่อเข้าร่วมงานประมูล แล้วนำเงินไปช่วยผู้ประสบภัยน้ำท่วมในโครงการ กองทุนร้อยน้ำใจฯ ครับ แต่ยังต้องวาดอีก 2 ภาพครับ คือ "ตรึงตราภูกระดึง" กับภาพสุดท้ายของชุดนี้ "รำพึงยี่เป็ง" ถ้าสังเกตุดูเห็นว่า เป็นคำที่สัมผัสกันครับ
ขอบคุณครับ
ปรีดา ลิ้มนนทกุล
คนทุพพลภาพมืออาชีพ
ปรีดา ลิ้มนนทกุล
คนทุพพลภาพมืออาชีพ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น