ไหนๆ ก็ผมก็กล้าแสดงความคิดเห็น กล้าพิมพ์บทความให้อ่าน แต่เป็นความกล้าแสดงให้เห็นถึง จิตใจที่อยากให้อาสาสมัครทุกท่าน ทุกกลุ่ม เกิดความสามัคคีในการทำงานร่วมกันนะครับ
ความขัดแย้งในองค์กร ซึ่งในที่นี้ก็คือ อาสาที่มาร่วมกันทำงานนะครับ ผมอาจจะคิดมากไปเองก็ได้ เพียงแต่ว่า ความขัดแย้งนั้น มีมานานมากแล้ว และเกิดกับทุกองค์กรไม่มากก็น้อย เกิดจากความไม่เข้าใจกัน อาจเริ่มจากเรื่องเล็กน้อย สะสมแล้วมีอคติต่อกัน
ผมขอแทรกแนวทางส่วนตัวของผมอีกเรื่อง คือ เรื่องการเขียนบทความเพื่อลดความขัดแย้ง ผมจะชอบใช้วิธีนี้มาก เนื่องจาก การพูดถึงตัวผมในด้านลบนั้น เรามักจะไม่ได้ยินจากหูเราเอง จะมีคนมาบอกต่ออีกทีหนึ่ง ครั้นเราจะไปพูดกับคนๆ นั้น คนที่มาเล่าให้เราฟังอาจจะเสียเครดิต ดังนั้น การที่เราจะขยับตัวทำอะไร หรือพูดอะไร ในสังคม ล้วนมีผลกระทบทั้งสิ้น
ดังนั้นผมจึงนิยมใช้การเขียนบล็อก ให้เป็นพื้นที่ ที่ผมจะได้ใช้เคลียร์ตัวเอง ทำให้คนที่เข้าใจผิด ได้เข้าใจในสิ่งที่ถูกต้อง ที่สำคัญ เราเขียนเรื่อง เขียนถึงความรู้สึก ความตั้งใจของตัวเราเอง และก็เผยแพร่ตลอด 24 ชั่วโมง เท่ากับมีเครื่องมือที่ช่วยผมทำงาน ช่วยลดความขัดแย้ง ได้เป็นอย่างดี
กลับมาที่ ทำไมผมจึงต้องมองว่า การที่นำเอา "ความรู้สึกของคนพิการที่ได้มีส่วนร่วมในการช่วยเหลือผู้ประสบภัย" ในครั้งนี้มาเผยแพร่ ก็เพราะกำลังจะทดลองเป็นตัวอย่างให้กับเพื่อนอาสา ได้มีมุมมองที่เพิ่มขึ้นเรื่อง การลดความขัดแย้งครับ ก่อนที่ผมจะเชื่อมโยง ผมรบกวนอาสาทุกท่าน ลองอ่านความรู้สึกของคนพิการ ได้ที่ลิงก์ที่ภาพข้างล่างนะครับ
เพื่อนๆ อาสา จะเห็นว่า ก็ดูธรรมดา แต่ถ้าลองพิจารณาดูแล้ว จะพบว่า พวกเราคนพิการ ทำอะไรมากไม่ได้ เนื่องจากมีข้อจำกัดทางด้านร่างกาย แต่นั่นกลับเป็นจุดเด่น มีสื่อทั้งวิทยุ ทีวี หนังสือพิมพ์ และสื่ออนไลน์ ถึง 12 สื่อ ที่สนใจการร่วมงานอาสาในครั้งนี้ ของ "อาสาสมัครคนพิการช่วยเหลือผู้ประสบภัย" (อพช.)
ซึ่งผมคิดว่า การทำงานของเรา เปรียบเทียบกับอาสากลุ่มอื่นๆ แทบไม่ได้เลย อาจจะไม่เหนื่อยเท่า ไม่ได้ใช้ความพยายามเท่ากับอาสาที่ลงมือทำอย่างจริงจัง เพียงแต่เรามีความตั้งใจ ตามศักยภาพที่เรามี ประกอบกับสื่อสนใจ ที่ผมคิดเอาเองนะครับ ว่าอาจเป็นครั้งแรก ที่อาสาคนพิการมาช่วยงานในลักษณะนี้เป็นรูปธรรม เป็นครั้งแรก
ผมก็อยากจะบอกความรู้สึกของผม ในประเด็นนี้ว่า สื่อสนใจการทำงานของเราเอง ผมแทบไม่ได้ PR อะไรเลย และถ้าสื่อสนใจ แล้วขอคุยด้วย ผมก็ต้องให้ความร่วมมือ เนื่องจาก เราทำงาน ถ้ามีโอกาส พวกเราทุกคนควรช่วยประชาสัมพันธ์เครือข่ายฯ เพื่อให้เกิดการรับรู้ และยอมรับในสังคม ซึ่งก็จะทำให้เกิดเครดิตกับภาพรวมของเครือข่ายฯ ในครั้งนี้ด้วย
ความสนใจของสื่อนั้น ยังเลยไปถึง สื่อจากสายงานคนพิการด้วยนะครับ เป็นรายการ "ยิ้มสู้" ของอาจารย์ วิริยะ นามศิริพงษ์พันธุ์ ที่สนใจในการทำงานในครั้งนี้
มาถึงตรงนี้ ก่อนจะจบ คงมีอาสาหลายท่าน หลายกลุ่ม เริ่มรับรู้ หรืออาจจะเริ่มเข้าใจแล้วว่า คนพิการอาจไม่ได้ทำอะไรมากเท่าไหร่ แต่ทำไมสื่อถึงสนใจ ผมก็เป็นเพียงคนๆ หนึ่งที่มีโอกาสช่วยประชาสัมพันธ์การทำงานในครั้งนี้ แทนเพื่อนอาสาหลายๆ ท่าน
และตอนนี้ ผมก็กำลังใช้บทความในบล็อก ให้เพื่อนๆ ได้เข้าใจบทบาทของเรา การทำงานของเรา ความรู้สึกของเรา คนพิการที่มาขอร่วมอาสา เท่าที่เราจะมีกำลัง จะทำประโยชน์เพื่อสังคมบ้าง เท่านั้นเองครับ
สนใจร่วม "โครงการ 1 อาสา 1 บล็อก" ก็สามารถติดต่อเข้ามาได้นะครับ ที่ preeda.limnontakul@gmail.com หรือแจ้งความสนใจใน "แสดงความคิดเห็น" ใต้บทความนี้นะครับ
ขอบคุณครับ
ปรีดา ลิ้มนนทกุล
คนทุพพลภาพมืออาชีพ
ปรีดา ลิ้มนนทกุล
คนทุพพลภาพมืออาชีพ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น