สวัสดีครับเพื่อนๆ วันนี้ดีใจมากๆ ในฐานะศิษย์เก่าและรุ่นพี่ของน้องๆ จากมหาวิทยาลัยพระจอมเกล้า ธนบุรี สถาบันเก่าที่ผมเคยจบปริญญาตรีครับ อาจารย์ทิพย์สุคนธ์ ได้ติดต่อมาเพื่อนำน้องๆ มาเยี่ยมรุ่นพี่ ซึ่งผมก็ยินดีมาก แต่ยอมรับว่า เป็นครั้งแรก จึงไม่มีประสบการณ์ รู้สึกเลยว่า ยังทำหน้าที่รุ่นพี่ได้ไม่ดี ยังสื่อสารไม่ดี ยังไม่เป็นระเบียบ แต่ในอนาคตนึกออกแล้วว่าควรทำอย่างไร แต่เดิมคิดว่าคงไม่มีอะไรมาก พอเจอของจริง ทำให้รู้ตัวเลยว่าต้องปรับปรุง
หากมีโอกาสหน้า ที่ทางมหาวิทยาลัยฯ จะพาน้องๆ มาอีก ผมจะแบ่งเป็นแต่ละ section ให้มีเนื้อหาน่าสนใจ ให้น้องๆ ได้รับประโยชน์เต็มที่ จากการที่ต้องอุตส่าห์เสียเวลาเดินทางมาหาผมถึงที่บ้านบางบัวทองครับ
สีของรถเป็นสีประจำสถาบันเลยครับ
ในช่วงเช้าพอน้องๆ มาถึง ปรากฏว่า ทาง อบต. มาฉีดยาฆ่ายุง รมควันมีกลิ่นกำลังมึนๆ ทีเดียว จึงต้องรีบให้น้องๆ ไปที่บ้านคุณแม่แทน ผมจึงต้องรบกวนน้องๆ มาช่วยนำไปนั่งรถเข็นไปที่บ้านคุณแม่ คุยกันจนถึงเที่ยง แล้วทานอาหารกลางวันด้วยกัน โดยทางมหาวิทยาลัยได้นำข้าวกล่องมาเลี้ยงผมและครอบครัวด้วยครับ ทานเสร็จ จึงย้ายกันออกมาข้างนอก (หน้าประตูเล็ก) เพื่อที่ว่าคุยเสร็จก็ขึ้นรถกลับได้เลย
โดยรวมก็คุยถึงตัวผมเองกับการทำงาน กับความพิการที่ได้มีโอกาสเป็น เล่าความรู้สึกที่มีต่อสถาบัน ความรักความผูกพัน การทำงานที่ต้องเน้นความคิดสร้างสรร มีคุณภาพ เพื่อชื่อเสียงของสถาบัน เพราะทำเราทำงานดี หรือทำงานไม่ดี ก็ย่อมมีคนอยากรู้อยู่ดีว่าเราจบมาจากสถาบันอะไร และผมก็ได้ยกตัวอย่างงานต่างๆ ที่กำลังทำอยู่ ให้น้องๆ ได้ฟังรวมถึงโครงการจัดตั้ง ศูนย์การเรียนรู้ไผ่ ธรรมามูล-BangkokVanguards ด้วยครับ ดีใจมากที่ทางอาจารย์จะพารุ่นน้องไปทำกิจกรรมที่ศูนย์ฯ ไผ่ เพราะผมอยากให้เด็กรุ่นใหม่มีส่วนร่วมอย่างมากครับ ในการช่วยเหลือสังคม และการมีความรู้เกี่ยวกับเกษตรอินทรีย์
อาจารย์มอบของที่ระลึกให้ครับ
อาจารย์ได้มอบของที่ระลึกจากมหาวิทยาลัยไว้ให้ด้วยครับ
ถ่ายภาพหมู่ร่วมกันเป็นที่ระลึกนะครับ
ภาพบรรยากาศบนรถที่ทุกคนกำลังจะกลับครับ
ผมต้องขอขอบพระคุณอาจารย์ คณะทำงาน น้องๆ นักศึกษา และทางมหาวิทยาลัย ที่ได้มีกิจกรรมดีๆ พารุ่นน้องมาพบรุ่นพี่ ทำให้ต่างฝ่ายต่างเห็น ต่างรู้สึก ต่างคิด ต่างรับรู้ ซึ่งกันและกัน อันจะส่งผลถึงสิ่งดีๆ ที่จะตามมาในอนาคตครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น