สวัสดีครับเพื่อนๆ วันนี้เป็นอีกวันที่เป็นสุดยอดของการเดินทางเลยนะครับ คือ ผมต้องออกเดินทางจากบ้านประมาณ 05.30 น. นะครับ แล้วไปแวะรับคุณจอย ที่เดิมบางนางบวช ชัยนาทครับ จากนั้นไปรับพี่เพ็ญศรี ที่ อ.เมืองชัยนาท จากนั้นก็ลุยกันเลยไปที่ภูหินร่องกล้า จ.เพชรบูรณ์ (แอบบอกว่า กลับถึงบ้าน 06.00 น. ของเช้าวันรุ่งขึ้นครับ) เป็นทริปที่หฤโหดมากๆ ครับ สำหรับผมนะครับ เพราะผมไม่เคยเดินทางอะไรแบบนี้มาก่อนครับ
เรามาถึงที่ภูหินร่องกล้า โดยประมาณ 13.00 น. ลืมบอกไปว่า นั่งรถ TAXI ไปนะครับ ตอนที่ขึ้นภู ลุ้นกันตัวโก่งเลยครับว่าไหวรึเปล่า อาจจะโชคดีก็ได้ที่น้ำหนักรวมกัน 4 คน เพียงแค่ ไม่น่าจะเกิน 230 กิโลกรัมเท่านั้น ถือว่าไม่หนักเท่าไหร่ เพราะผมคิดว่ามีผลมากทีเดียว สำหรับตอนที่ 1/2 นี้ ผมเขียนเป็นภาพรวมของงานก็แล้วกันนะครับ ส่วนในตอนที่ 2/2 ผมขอเขียนถึงความรู้สึกเป็นหลักครับ เพราะสำหรับผมแล้วการไปภูหินร่องกล้าคั้งนี้ ผมได้รับรู้ความรู้สึกหลายอย่าง
ถ่ายคู่กับพี่ทิพย์สุคนธ์ครับ ซึ่งเป็นพี่ที่มีความอดทนมากๆ นะครับ
เพราะได้รับการผ่าตัดที่หลัง แต่ยังทำงานประสานงานศิษย์เก่าแบบ
สุดฤทธิ์สุดเดชฃ ที่จะทำให้พี่น้องบางมดมารวมตัวกันให้ได้
น้องอ้อ รุ่นน้องภาคไมโคร ทีมงานพี่ทิพย์สุคนธ์ มาสัมภาษณ์ครับ
มาถึงร้านอาหารที่ภูหินร่องกล้า รีบทานข้าวกลางวันรองท้องก่อน ครั้งนี้ได้คุณจอย มาช่วยถ่ายภาพให้ด้วยนะครับ เพราะทราบมาว่าคุณจอยถ่ายภาพสวย ยอมรับว่าต้องการภาพดีๆ สวยๆ เก็บไว้ใช้งานด้วยครับ จากร้านอาหารเราก็รีบไปที่บริเวณห้องประชุม ที่ต้องเดินไปด้านล่างอีกเล็กน้อยไม่ไกลมาก ซึ่งติดๆ กับห้องประชุมก็มีลานสนามหญ้าที่ตอนค่ำจะมีกิจกรรมการละเล่น และให้พี่น้องบางมดพูดคุยกัน ซึ่งภาพในช่วงประชุม ผมขอไปรวบยอดในตอนที่ 2/2 แทนนะครับ ว่าแล้วก็ขอตัดตอนไปที่ตอนประชุมเสร็จเรียบร้อยแล้ว ไปดูๆ น้องๆ ชาวเขาที่มาแสดงการละเล่นกันเลยละกันครับ
ระหว่างนี้เองที่มีการเลี้ยงอาหารค่ำ ก็ได้มีโอกาสพูดคุยกับรุ่นพี่หลายท่านมากครับ ผมก็ปักหลักใกล้ๆ กับโต๊ะลงทะเบียน ซึ่งทราบจากพี่ทิพย์สุคนธ์ว่ามาประมาณ 150 คนครับ จึงทำให้พี่ๆ มาคุยสะดวกหน่อยครับ ขณะนี้ก็ให้ คุณเบิ้ม คนขับรถ TAXI ไปพักผ่อนก่อนนะครับ เพราะว่าขับรถมาตลอด 7-8 ชั่วโมง ขากลับต้องยิงยาวอีก
ได้รับเข็มกลัดบางมด (ยกก้น) จากท่านรองอธิการบดี
กำลังเสนอโปรเจ็คที่จะระดมเงินเข้ากองทุนช่วยน้องๆ ในการมอบทุนการศึกษา
แล้วก็เอาเสื้อกระปุก มากันหนาวครับ
ประมาณ 2 ทุ่มครึ่ง พวกเรา 4 คน ก็รีบกลับกันครับ เพราะเกรงว่าจะดึกเกินไป เดี๋ยวคุณเบิ้มจะแย่ เพราะขับรถมือเดียว รีบไปส่งพี่เพ็ญศรี กับคุณจอย ที่ชัยนาท แล้วก็วิ่งยาวไม่พักกลับบางบัวทอง จ.นนทบุรีเลย อันที่จริงทางผู้จัดงานก็อยากให้เราพักค้างคืนนะครับ แต่ผมไม่สะดวกอย่างมาก รวมถึงทุกๆ คนด้วยครับ จึงนับเป็นทริปการเดินทางที่หินพอสมควรสำหรับคนทุพพลภาพอย่างผมนะครับ แต่ไม่เป็นปัญหาแต่อย่างใดเลย เพราะว่า พอได้เป็นศิษย์เก่าดีเด่นของบางมดแล้ว ผมก็อยากที่จะทำประโยชน์ให้บางมดครับ ดังนั้นการมางานชุมนุมมดเหนือในครั้งนี้ ก็นับเป็นก้าวแรกของความเป็ฯลูกบางมดครับ ผมคิดอย่างนั้นครับ
สามารถชมภาพเพิ่มเติมได้ที่บทความ ภูหินร่องกล้า ซีรี่ส์ http://preedaroom.blogspot.com/2008/09/0_2936.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น